Nooit meer naar huis

Zoals ik al had voorspeld, gaat dat bloggen mij toch minder goed. Sorrryyyy .... Maar hey, dat ik daar de tijd niet voor neem zegt toch eigenlijk al genoeg ?

Ik zal jullie even allemaal geruststellen.. ik ben nog steeds vrijgezel, maar als ik mijn tijd in Suriname kon verlengen had ik dat per direct gedaan. Jullie kennen vast ( in Nederland zal dat wel is waar minder vaak voorkomen) die momenten dat je gewoon zit, op de bank, wc , hangmat of zelfs op de grond en uit het niets gaat glimlach. Ondertussen nadenkend van waarom je nou eigenlijk aan het glimlachen bent, je dan pas beseft dat het een glimlach van geluk is ? Met als gevolg een hardop lach, waardoor iedereen je raar aankijkt.. haha
Dat maak ik zeker elke dag mee, wat weer genoeg zegt over het feit hoeveel ik geniet hier in SU.

Eigenlijk wil ik het gewoon hierbij laten .. aangezien een maand bloggen hier betekend dat ik 10 a4tjes kan typen met wat ik allemaal heb gedaan.
Op mijn telefoon hou ik bij wat ik elke dag doe ( ik weet dat het vreemd klinkt ), waardoor ik nu nog zo ongeveer wel alles herinner. Ik zal voor jullie een paar hoogtepuntjes eruit halen ( mensen die mij kennen weten dat dat niet mijn sterkste kant is en ik nu dus al een halfuur aan het nadenken ben wat ik precies moet typen.. en wat nou het allerleukst was.....) en vast en zeker bedenk ik mij straks wat ik nog meer kon vertellen.

Waar in Nederland de tijd wel eens stil lijkt te staan (tot irritatie aan toe), schiet die hier met een snelheid van 100 km/u voorbij. Wat mij heel benauwd maakt, maar ook o zo heerlijk is. Geen telefoon of klok bij de hand, want wat doet het er toe ? Genieten van de momenten en wanneer je wilt gaan doe je dat (alhoewel ik vaak de gene ben die meegesleurd moet worden aan de einde van de avond)
Wat mij dan soms weer zo benauwd maakt is dat de tijd zo snel gaat, ik bang ben dat ik niet genoeg kan zien en doen. Ik wil mijn tijd niet ''verspillen'' aan liggen in de hangmat of gewoon even relaxen, maar eigenlijk is dat ook weer zo heerlijk soms! Want hier kan het. Typische elsanne dillema's.

Dat zorgde er 2 weekenden terug voor dat ik op vrijdag avond een tour organisator heb gebeld met de vraag wat voor tours hij morgen heeft. 2 daagse tour Brownsberg / Berg en dal / Stuwmeer stond op het programma en zeker dat er nog plek voor mij was ! Zo impulsief als het hier allemaal mag gaan, heb ik mijn tas gepakt om de volgende ochtend ( na 1 uur slaap, want een stapavondje sla ik hier niet over) mee te gaan op trip. Toen besefte ik pas dat ik zonder bekende ging, wat opeens wel echt alleen voelde, maar daar zag ik ook juist de uitdaging in. Nieuwe mensen leren kennen, dat is toch zeker waar voor ik gekomen ben ! Het enige vervelende is dat ik natuurlijk niet de hele dag maar selfies wil maken, of wil poseren in mijn eentje bij die mooie watervallen, wat uiteindelijk wel gebeurde en erg ongemakkelijk was. Maar, de toen niet meer zo onbekende, mee op de foto getrokken.
Bij berg en dal heb je een kabelbaan die dwars door de jungle gaat, over de rivier en dat op 35 meter hoogte. Dat durf ik wel hoor ?!
Eenmaal daar wist ik niet wat ik mij in hemelsnaam in mijn hoofd had gehaald om te doen en het zweet brak mij ( niet alleen door de hitte ) in alle kanten uit. Maargoed, ik stond daar op een boom, vast gebonden aan een kabelbaan, met toen nog alleen maar vreemde.. No way dat ik ging terug krabbelen! Hopend dat ik niet dood zal gaan of flauw zal vallen op 35 meter hoogte, ging ik ervan af. Er waren 7 stukken dat je kon gaan, pas bij de 4e voelde het goed en vloog is als tarzan over de rivier, door de jungle.Bij de laatste mocht je op de kop hangend eraf gaan.. die heb ik toch maar zogenaamd even niet gehoord ;). Al met al was het echt heeeeel erg gaaf!
Daarna heb ik er nog voor gekozen om te gaan kajakken op de rivier. Wat echt zo rustgevend en mooi was. Impulsief als dat weer gegaan is had ik mij niet ingesmeerd, iedereen kan zich voorstellen hoe ik er 2 uur later uit zag :)
Daarna naar het stuwmeer gegaan, door de dorpjes gereden waarna we uiteindelijk uitkwamen bij brownsberg. Daar onze hangmatjes niet in de tent gehangen, maar tussen de bomen met een prachtig uitzicht. Heerlijk eten, kampvuurtje en drank. 's nachts wakker geworden van de brulapen die een leeuwengevecht nadeden en 's ochtends van de vele verschillende vogeltjes. Heerlijk dus! De volgende dag naar de Leo en Irene vallen geweest. Bootcamp door de jungle was het wel, al waren de watervallen toch steeds weer de moeite waard! Hoe prachtig de natuur kan zijn, dat kan je bijna niet voorstellen.
Mooi, gezellig, nieuwe mensen leren kennen en weer een ervaring erbij.

Het weekend daarna mochten mijn huisgenootje en ik mee naar white beach voor 2 dagen, stel je nu niet gelijk een echt wit strand voor.. maar mooi en rustgevend was het wel ! De gezinnen met wie wij waren hadden boten, jetski's en een band voor achterop.. drank en heel veel lekker eten, wat voor heeel erg veel plezier en gezelligheid zorgde !

Over lekker eten gesproken, dat houd gewoon echt niet op. Het is allemaal zo ontzettend lekker. Bami, nasi, kip, soep, bakabana's, roti, barra's ... het houd gewoon niet op !
Dan komen we gelijk op mijn goede voornemen : Sporten. Dat was een goed voornemen en daar is alles mee gezegd.
Het salsa dansen gaat daarin tegen wel goed en is heel erg leuk. Eerst word ons door een geweldige leraar weer wat nieuws aangeleerd, daarna mogen wij dat met de Surinaamse mannen daar is uitproberen. Waarna je dan weer in de discotheken het echte werk doet. Top !! ( mijn eerst paars wordende gezicht blijft nu rood van de warmte )

Holi phagwa, het feest met te veel kleuren. De ochtend ervoor bij de chinezen om de hoek een wit jurkje kunnen scoren (niet een van mijn mooiste jurkjes.. maar leuk shoppen hier in SU kan ik echt totaal vergeten, gelukkig voor mijn bankrekening.) Het feest begon voor ons in de palmentuin waar ik binnen no time roze poeder in mijn mond kreeg gegooid. Daarna ben ik van geel naar blauw naar wit naar rood gegaan. Als kind heb ik op iedereen mijn poederstrepen achter gelaten, om daarna weg te rennen als ze het terug deden. Genieten!
Daarna zijn we door gegaan naar het plein waar het echte feestje plaatsvond, met een festivalkriebel in mijn maag heb ik erg genoten. Iedereen was inmiddels zwart van de vele kleuren, wat toen niet meer uitmaakten. Wederom was het weer een geweldige dag !! Heel erg blij dat ik dat heb meegemaakt.
Volgende morgen in de douche was het allemaal net iets minder plezierig toen het poeder niet meer van mijn huid afging en ik nu nog met blauw en roze plekken loop. Al mag ik mijzelf gelukkig prijzen, sommige blanken hebben nog de groene vlekken in het haar !

Aangekomen op stage, waar ik het nog steeds erg naar mijn zin heb. Onbewust merk ik soms dat ik toch verander, voor mijn gevoel niet altijd positief, maar je moet je toch aanpassen aan de cultuur. De kinderen "hun taal" spreken, wat betekend soms (zelfs voor mijn doen) erg direct en streng te zijn. Het geeft wel gewenst resultaat, hun daarna heel erg belonen maakt het voor mij dan ook weer goed. Daarnaast heb ik mij de laatste tijd echt zinvol gevoeld, dat ik iets voor ze kon betekenen en zij mij soms ook echt nodig hadden. Dat voelt goed ! Het is fijn ze met kleine dingen goed op weg te kunnen helpen. De band tussen mij en de kinderen en moeders word daarbij ook steeds vertrouwder. Ik heb het naar mijn zin!

Nog 1 nachtje slapen en dan mag ik mijn lieve moeder hier in Suriname verwelkomen. Wat heb ik zin om haar alles te laten zien en te laten ervaren. Dat scheelt mij alweer een hoop gedoe over dat bloggen... haha
Kriebels kriebels !!

Nog anderhalf maand en dan ben ik thuis.. Laat ik daar maar niet te veel bij stil staan :( Er staan nog erg veel leuke dingen op de planning en ben nog lang niet klaar hier.

Brassa's XXXXX